Reviews B

Peter Banks - Instinct (1993)

Label: HTD Records / Castle Music Ltd
Bandsite: Castlemusic.com
Duur: 56:03
Reviewer: JoJo
Waardering: @ @ @ (uit max. 5 JoJo's)

Peter Banks: al tijden niets meer van gehoord. En toch deed het me een beetje pijn toen ik zijn album Instinct uit 1993 in de ramsjbakken zag liggen tussen de risee van het (inter)nationale lied. Naast de prijs sprak de hoes direct aan. Schilderijen van gitaren 'gemaakt' door de grote meesters met daartussen de gitaar van Banks. Vrolijk en goed verzorgd artwork. Geldt dat ook voor de muziek?Banks heeft zijn bescheiden naam in de progwereld te danken aan zijn lidmaatschap van Yes rond 1970. Ook staat de man bekend om zijn moeilijke gedrag. Wellicht is dat de reden dat hij op Instinct zelf alle instrumenten bespeelt. En dat gaat hem goed af. Hij is niet alleen een verdienstelijk gitarist maar kan ook goed uit de voeten op de keyboards, al is zijn drumwerk wat simpel. Banks stelt op de inlay 'I have done the listener a great service by leaving out any vocal yodelling and warblings …. it's a case of music rather than language that sustains'. Geen zang dus. Er is wel heel wat vocal sampling te horen als lijm tussen de tracks. De strekking daarvan is niet altijd even duidelijk.
De schijf begint veelbelovend met het rustige "No Place like Home", dat op het repertoire van Jan Akkerman niet zou misstaan, gevolgd door het ijzersterke "All Points South". Een pompend ritme waarover Banks zijn gitaar op een Hackett-achtige wijze uitbundig laat soleren en lardeert met Spaanse akkoorden en mysterieuze stemmen die uit Marokko lijken te komen. Hij voelt zich altijd beter thuis in een warm klimaat, schrijft hij als toelichting op dit nummer. Dat is goed te horen.Het dreigende "Fogbound" - 'guitar synths at sea in a mist' - vormt de smaakvolle overgang naar "Sticky Wicket". Op dit mindere nummer gebruikt Banks op virtuoze wijze de Midi Guitar Synthesizer. Het wat lullige of zoals u wilt naïeve thema, ademt de sfeer van Steely Dan. Shortcomings komt met de snelheid van een TGV in een houseritme voorbij en kent vele 'shortcomings' waaronder de lengte in combi met de compositorische armoede, al blijft het gitaarspel steeds overeind. Volgens Banks zelf een 'Steve Vai imitatie'. Op het prachtige atmosferische "Code Blue" volgt het hoekige Angels, een niemendalletje met een bossa nova ritme en poppy thema. Van de overige vijf tracks is afsluiter "Never the Same" nog het vermelden waard waarin Banks in het Dimeola-idioom zijn overleden moeder op een subtiele wijze eert.
Resumerend moet worden gezegd dat Instinct met hoorbaar plezier door Peter Banks is gemaakt, geen enkele referentie kent met Yes, excellent gitaarspel bevat, lekker wegdraait maar, op een enkele uitzondering na, compositorisch slechts een magere voldoende scoort. Toch heeft het me nieuwsgierig gemaakt naar zijn andere werkstukken ….
JoJo (2003)

Bezetting:
Peter Banks - guitars & all other instruments

Discografie:
Solo
Peter Banks with Jan Akkerman (1972)
Two Sides of PB (1973)
Instinct 1993
Self Contained 1995
Reduction 1999
Met Yes
Yes 1969
Time and a Word 1970
Met Flash
Flash 1972
In the Can 1972
Out of our Hands 1973
Psychosync 1997