Reviews B

Kate Bush – Aerial (2005)

Label: EMI records
Bandsite: www.katebush.com
Duur: 38:02 + 42:04
Reviewer: JoJo
Waardering: @ @ @ @ @ (max. score JoJo's)

Haar ‘sabbatical period’ duurde zo’n jaar of twaalf. Dat wil ik ook wel. Kate Bush wijdde zich aan huishoudelijke en familiaire bezigheden, liep in die context hoogstwaarschijnlijk vrij associërend rond en putte daar haar inspiratie voor nieuwe songs uit. Begeleid door muzikale sleutelfiguren als Peter Erskine, John Giblin, Stuart Elliott, Eberhard Weber en Gary Brooker, leidde dat wat mij betreft tot haar meesterwerk ‘Aerial’.
‘Aerial’ is een afgewogen dubbelalbum bestaande uit twee delen, ‘A Sea of Honey’ en ‘A Sky of Honey’, gevuld met relatief rustige en wat mystieke tracks die aanzetten tot wegdromen en turen over de heuvels van Kent, in mijn geval staren over de honderden jaren oude achtertuinen van mijn randstedelijke vestingstad. Maar die ook stimuleren tot nadenken over op het oog onbenullige en energievretende huiselijke besognes. Want een aantal tracks handelt daarover: over door kinderschoenen aangebrachte modder op de vloeren en op volle toeren draaiende wasmachines. De Bush-eigen spirituele en filosofische invloeden ontbreken echter ook niet, terug te vinden in haar lofzang op de natuur en de beeldende kunst. En tot uiting gebracht in de prachtige buiten- en binnenhoes: de was aan de lijn, wapperend in de wind .… of zijn het ronddolende spoken? Bush heeft immers nog steeds dat heksen- en toverkollenimago.
Ik luister naar een perfect in elkaar gestoken werk, waar zowel composities, zang, sfeer en instrumenten op de beste plek vallen. De stem van Kate Bush klinkt soms wat onvaster dan in het verleden maar dat maakt de stem fragieler en het past geweldig bij de breekbare songs. Zij heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat Peter Gabriel een grote invloed op haar heeft gehad. Niet alleen is het haar buurman maar ‘zijn’ wereldse ritmes en curieuze keyboardgeluiden en samples waren vaak terug te vinden op o.a. haar voorlaatste album ‘Red Shoes’. Op ‘Aerial’ is deze invloed geringer en vind ik er op disc één de meest duidelijke sporen van terug in het sterke ‘King of the Mountain’, de enige track die zich leent voor een single, en in het schitterende ‘Joanni’. Deze laatste blinkt uit door het dreigende Gabrieleske ritme, de donkere synthesizers en het excellente basspel van, naar ik vermoed, Eberhard Weber. ‘Bertie’ is een ode aan haar zoon, in de zetting van kamermuziek en met een folky inslag. Vroeger zou ik mijn twijfels hebben gehad over een dergelijk lofdicht maar sinds ik zelf vader ben begrijp ik het wel. Dit soort emotie kan niet anders leiden dan tot een prachtige track. Het absolute hoogtepunt van de eerste schijf is ‘Mrs Bartolozzi’. Ik heb de antecedenten van deze dame niet kunnen achterhalen maar het door de piano geplaatste thema is onwerkelijk mooi, de bas van Giblin indrukwekkend en wat dacht u van deze tekst: “Out of the corner of my eye, I think I see you standing outside. But it’s just your shirt, hanging on the washing line. Waving it’s arm as the wind blows by. And it looks so alive. Nice and white. Just like it’s climbed right out of the washing machine”. Poëzie op grote hoogte.
Koerende duiven bepalen het ritme van ‘Prelude’, de entree van disc twee. ‘Prologue’ is gebouwd op een via de piano repeterend thema, ondersteund door strijkers en heerlijk basspel van Giblin. En pas nu, na zeven tracks, vallen de drums weer in. Beide tracks bouwen de spanning op naar een volgend hoogtepunt ‘An Architect’s Dream’, waarin de engel Gabriel rondwaart en kippenvel mij bevangt. Wederom sombere, dreigende synths. Dit nummer kan mij niet lang genoeg duren. Tenzij er iets moois volgt. En dat gebeurt in het gevoelige ‘The Painter’s Link’, het jazzy ‘Sunset’ en het iets populairdere ‘Nocturn’. En zo sluimert de hoge kwaliteit maar voort, zonder enige terugval, tot en met de relatieve disco in het afsluitende titelnummer. Alwaar zij mij in verbazing en genot achterlaat.
Kate Bush levert met ‘Aerial’ een eigenwijs en ontroerend document af dat een testament vormt van haar ‘sabbatical’ en tegelijkertijd een proclamatie is van alles wat nog gaat komen. Moge het net zo mooi zijn.
JoJo (12-2005)

Bezetting:
Kate Bush – vocals, piano, keyboards
Peter Erskine, Stuart Elliott, Steve Sanger – drums
Eberhard Weber, John Giblin, Del Palmer – bass
Bosco D’Oliveira – percussion
Dan McIntosh – electric and acoustic guitars
Gary Brooker – hammond organ
Rolf Harris – didgeridoo
Lol Creme, Gary Brooker, Paddy Bush – backing vocals
Michael Kamen – orchestral arrangements

Discografie:
The Kick Inside (1978)
Lionheart (1978)
Never For Ever (1980)
The Dreaming (1982)
Hounds Of Love (1985)
The Whole Story (1986)
The Sensual World (1989)
The Red Shoes (1993)
Kate Bush Live At Hammersmith Odeon (1994)
Aerial (2005)